رویکرد معماری ارگانیک بر اساس نگاهی دوباره به محیط طبیعی و بازگشت به عناصر و بافت‌های اصیل و بی آلایشی است که در دل طبیعتِ بدون انسان وجود داشته؛ در این حیطه، فضای داخلی ، دکوراسیون منزل و ساختار بنایی که به دست انسان و برای زندگی او ساخته می‌شود در هماهنگی نمادین با طبیعت و مجذوب نمادهای اصیل آن شکل می‌گیرد. در طراحی ارگانیک گوشه‌های تیز و قائم و خطوط صاف طولانی دیده نمی‌شود و بیشتر خطوط، منحنی و پیچیده و زاویه‌ها، منحنی‌های حسی و نرمی‌هستند که ظاهرا چنین به نظر می‌رسد که از قواعد هندسی خاصی پیروی نمی‌کنند. گویا خانه بدون نقشه و با تکیه بر ذوق ذاتی و غریزی انسان ساخته شده است.

طرح‌های ارگانیک اولین بار در دوران باروک ایتالیا توسط فرانچسکو بورومینی اجرا شد. پس از آن در جنبش آرنووُ و آثار معمار فرانسوی، هکتور گیمار، و بالاخره در پایان مدرنیزم توسط آلوار آلتو دوباره ظاهر شد.

آخرین اجرای طراحی ارگانیک فضاها در طراحی دکوراسیون داخلی در اوایل قرن بیست و یکم بود و به عنوان سبک غالب در آن دوران شناخته شد. سال‌ها بعد، ابزارهای کامپیوتری و نرم افزارهای معماری و طراحی صنعتی که در اواسط دهه‌ی نود در دسترس بودند، بسیار مفید واقع شدند. نام فرانک اُ. گِه­ ری به عنوان اولین کسی که از تکنولوژی‌های کامپیوتری به صورت گسترده در معماری مکان‌های عمومی‌(طراحی ساختمان موزه‌ی هنر فردریک.آر.ؤایسمن برای دانشگاه مینه سوتا در سال 1993) بهره برد، در میان هنرمندان معمار شناخته شده است. پس از آن به تدریج از تکنولوژی‌های کامپیوتری به عنوان ابزاری برای طراحی ساختمان‌ها و بناهای مسکونی نیز استفاده شد.

سطوح منحنی غالب در نشیمن خانه­‌ی n ، اثر هیتوشی آبِه که در سال 2000 در توکیوی ژاپن ساخته شد، بیشتر نشان از کوچک شدن و محدودیت تحمیل شده از طرف محیط دارد تا اینکه بخواهد پاسخی به ویژگیهای طبیعی بستری باشد که در آن قرار گرفته است. این خانه برای زوجی طراحی شد که مایل بودند برای خودشان و هر یک از فرزندان، اتاقی با دکوراسیون داخلی و حریم خصوصی جداگانه‌‌‌ای داشته باشند. دکوراسیون منزل با نشیمن رویایی در زیر سقفی کمانی قرار گرفته است که یک جفت پنجره‌ی سقفی دارد و خطوط آبشاری سقف با وجود پلکان سرسرا، شاعرانگی لطیفی پیدا کرده است.

فن آوری دیجیتال و استفاده از برنامه‌ها و ابزارهای کامپیوتری معماری نظیر اتوکد و 3d max روند طراحی و ساخت فضاهای پیچیده و خاص را بسیار آسان کرده است. تب فراگیر شدن این موضوع تا به آن حد بود که حتی افرادی با اندکی تخصص، دانش و ذوق هنری و معماری، در صدد یادگیری این نرم افزارها بر آمدند. در این میان کم نبودند کسانی که با ذوق و پشتکار، و البته مشاوره با معماران ماهر، اقدام به ساخت یا بازسازی ساختمان کردند. از اواخر قرن بیستم به بعد بر تعداد خانه‌های دست ساز و طرح‌های منحصر به فرد افزوده شد. انبوه برنامه‌های مختلف کامپیوتری این امکان را فراهم کردند که فرمهایی که پیشتر به آسانی نمی‌شد با دست طراحی کرد یا توضیح داد، به راحتی تصویر شوند. اجرا توسط افرادی با شناخت تجربی باعث شد تا دوباره مهارت و هنرهای دستی اهمیت پیدا کند و خانه‌های مقاومی‌ساخته شدند که با محیط پیرامون خود سازگار بودند.

مطلب پیشنهادی: دکوراسیون منزل و نمای چوبی ساختمان BTR در بروکسل